Slopen die geluidsmuur, of is het Sloper doorheen de geluidsmuur? Geen reden tot ongerustheid echter. Het gaat hier alles behalve over de decibelnorm, maar de power die achter de hardrock formatie Sloper schuilt, is supersonisch. De supergroep met de unieke dual battling drums van Cesar Zuiderwijk van Golden Earring en Triggerfinger fenomeen Mario Goossens als drijvende motor en uithangbord, geïnjecteerd met de scherp duellerende gitaren en stemmen van Fabio Canini en Peter Shoulder, doet het genre en alle aanverwanten meer dan eer aan. Van stoner tot hardrock tot blues tot psychedelica tot akoestisch, je noemt het maar. Alles passeert knetterend de revue en wordt naar een topniveau getild. Let’s shake that thing is vanavond het motto in een volle ABclub.

Het muzikaal bloed kruipt waar het niet gaan kan. Wat doen twee toppers als ze zien dat hun band on hold wordt gezet door omstandigheden en je niets liever doet dan een podium onveilig maken? Juist, dan sticht je toch zelf een nieuwe band. Zo wordt Sloper geboren uit de vriendschap die er ontstaat tussen Mario en zijn grote eighties held Cesar Zuiderwijk, die hij ontmoet op een drumfestival. Het klikte meteen en niet enkel pronkt Sloper nu met twee drummers, het telt ook twee gitaristen: leadzanger Peter Shoulder, bekend van de bluesrock formatie Winterville, waar Mario nog bij drumde, en de getalenteerde Genkenaar Fabio Canini. Peter mag als Brit de handen in elkaar slaan met dit magisch trio uit de Lage Landen.

Het speelplezier druipt gewoon van het podium af, dat zullen we vanavond geweten hebben. Al van bij de op full distortion gitaren daverende opener “Mind Melter” zie je niets dan zonnige gezichten. Mario en Cesar gaan niet enkel de strijd aan met de drumstokken, door elkaar regelmatig letterlijk een plaagstoot uit te delen, maar het wordt ook gekke bekken trekken, drumsticks werpen en een finale uppercut aan elkaar uitdelen, met als hoogtepunt het nummer “Where, When, Why”, waar ze beiden, verborgen achter een centraal, hoog geplaatste basdrum, elkaar een lel proberen te verkopen met een drumbeat om achterover van te vallen. Pure fun, die uitmondt in een heerlijke basdrum finale en op de tonen van de gitaarintro van Golden Earring’s wereldhit “Radar Love”, overgaat in het stormachtig rockende “I’m Gonna Getcha”, met een Peter Shoulder die de basnoten op ons afvuurt als een mitrailleursalvo, en ons met holle kreten terug tovert naar de era van “Seven Horses In The Sky” van The Pebbles.

Van een classic rock injectie gesproken, de crossover van rock stijlen van Sloper is fenomenaal. De bijtend agressieve punk a la The Hives van “Drive It In” is doorspekt met een flinke bluesy ondertoon, waar Fabio Canini maar al te gretig van profiteert om een duivelse solo uit zijn vingers te toveren. In dit opzicht is classic rocker “I Am Alive” met zijn pompende beat, psychedelisch solowerk en de Led Zep zang van Peter, een perfecte aansluiter. Wat een geweldige rockstem heeft Peter Shoulder, met een timbre evenwaardig aan dat van sterren als Robert Plant, Chris Cornell of Scott Weiland. Hij gort ook regelmatig de basgitaar om, om die vuur te doen spuwen in een psychedelisch kantelend nummer als “Pulverise”. Dat twee drummers elkaar perfect kunnen aanvullen toont het mysterieus over het podium sluipend “Black Widow”, waar Mario zingend meehuilt, maar ook een duo van bongo's bepotelt, terwijl Cesar rechtop met één hand drumt en met de andere hand met sambaballen jongleert. Hoewel het hier over twee rock drummers gaat die er stevig op los meppen, valt het dadelijk op met welke fluwelen touch Cesar Zuiderwijk zijn cimbalen streelt. Je ziet Mario Goossens dan ook regelmatig vol bewondering naar dit 73 jarig drumwonder kijken, masterclass.

Sloper haalt echt het maximum uit alle rock genres, heerlijk afwisselend. Zo raast “My Affliction” verder als een Velvet Revolver sneltrein, net als “Painting Open Windows” dat deze groove perfect mixt met een Ozzy-achtige, donkere bluestrip. “Forbidden Shadows” klinkt dan weer als een klassieke Stones rocker terwijl het aapje in “Dance Monkey” headbangend rondspringt als in een hoekige Rage Against The Machine song. “Struck By Lightning” drijft dan weer op Fabio’s Texas Boogie noten. Maar het kan ook rustig, zelfs akoestisch. Zo draagt een ontroerde Cesar Zuiderwijk een ingetogen “Thin Line” op aan de veel te vroeg overleden Oscar Kraal, drummer bij onder andere Candy Dulfer, Anouk en onze eigen Milow.

De set wordt strompelend als in de chain gang afgesloten met een mooie boodschap in de rockballade “Learn To Love”, waar Mario het drummend moet opnemen tegen de lepelbak van Cesar en Fabio en Peter voor een laatste maal solerend de degens kruisen. Een heerlijke avond vol aanstekelijke, pretentieloze rock door een vrienden collectief met een speelplezier van hier tot in Tokio: dit is Sloper.

Yvo Zels

Foto's Yvo Zels